Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Teściowe nie raz potrafią uprzykrzyć życie. Zwłaszcza jeśli jest to życie niedoszłej synowej, która porzuciła ich ukochanego synka. Tak też dzieje się w przypadku Gabi. Kobieta rozstała się ze swoim partnerem w dość nieciekawych okolicznościach, po czym przez długie miesiące nie mogła zaznać spokoju od jego rodziny. Gdy sytuacja wreszcie się ustabilizowała, los po raz kolejny przeplata drogi Gabi z jej niedoszłą teściową. Jak potoczy się tym razem historia?

Na swojej drodze, nie raz spotykamy dziwne osoby. Co, jednak gdy staje przed nami postać fikcyjna, literacka, ostrzegająca przed morderstwem? O tym przekonują się pewni bibliotekarze, trafiając w same epicentrum zdarzeń.

"Upiór w moherze" to historia z gatunku komedii kryminalnych. Poznajemy tutaj grono autorów, którzy planują upozorowanie zbrodni dla zasięgów. Zanim jednak do tego dochodzi, przypadkowo zostają zamieszani w prawdziwe morderstwo. Czy uda im się z tego wytłumaczyć?

Iwona Banach to autorka znana z licznych komedii kryminalnych. Posiada stałe grono fanów, a jej powieści nie raz wspominane były na stronach książkowych. Tym razem, w powieści "Upiór w moherze" przeplata liczne wątki poboczne. Pojawiają się tutaj m.in. elementy fantastyki, kryminału i komedii. Nie brakuje nawiązania do przeszłości bohaterów, a także do ich życia prywatnego. Fabuła jest bardzo rozbudowana, zarówno o same sytuacje, jak i o obszerne rozmowy między bohaterami. Postacie są ciekawie skonstruowane, z różnymi cechami charakterów. Sama historia jest ciekawa, dość nieprzewidywalna.

"Upiór w moherze" to pozycja lekka i przyjemna. Jako komedia kryminalna, nie spełniła jednak do końca moich oczekiwań. Mimo że jest dobrze poprowadzona, nie do końca trafiła w mój humor. Czytając ją, bardziej czułam się jak przy powieści obyczajowej z lekką nutą grozy, niż jak przy komedii. Zabrakło mi trochę akcji, nieco szybszego rozwoju wydarzeń. Choć sama historia była naprawdę ciekawa, dla mnie sama pozycja przeciętna.

carrrolinablog.com

Teściowe nie raz potrafią uprzykrzyć życie. Zwłaszcza jeśli jest to życie niedoszłej synowej, która porzuciła ich ukochanego synka. Tak też dzieje się w przypadku Gabi. Kobieta rozstała się ze swoim partnerem w dość nieciekawych okolicznościach, po czym przez długie miesiące nie mogła zazn...

Rozwiń

Zwiń

Potrzeby ludzkie nie znają granic... Raz są to przyziemne rzeczy, proste do zdobycia, a innym razem fantazje, o których nawet byśmy nie pomyśleli. Ślepo za nimi podążamy, by zaspokoić siebie. Co jednak, jeśli wspomnianą potrzebą jest żądza zabijania? Czy jesteśmy w stanie się przed nią powstrzymać?

"Żądza mordu" to bardzo mroczna historia, opowiadająca o silnej potrzebie zabijania. Główny bohater jest mężczyzną, u którego co jakiś czas pojawia się wspomniana potrzeba, a on nie jest w stanie nad nią zapanować. Strach innych, ostatnie spojrzenia to coś, co go napędza. Nie jest w stanie powstrzymać się przed nikim, ani przed niczym. Wszystko ma dokładnie zaplanowane, aż do momentu, gdy pojawiają się pierwsze odnalezione zwłoki... Wtedy rusza "machina", którą nie sposób powstrzymać. Tylko kto to zrobi?

Tomasz Tomaszewski stworzył bardzo mroczną historię dla osób o mocniejszych nerwach. Fabuła powieści opiera się na psychopatycznych zachowaniach, postępowaniu "geniusza" zbrodni. Sama w sobie historia jest bardzo dobrze skonstruowana, zawierająca liczne szczegóły. Dobrze przemyślana, potrafiąca wzbudzić napięcie u czytelnika. Nieprzewidywalna, za co należy się ogromny plus. Do tego pełna zwrotów akcji, że nie sposób się od niej oderwać. Pogrążona w mrocznym klimacie, gdzie każdy kolejny ruch może być ostatnim.

"Żądza mordu" to jedna z tych historii, których nie chcę czytać, ale ją uwielbiam i wybieram w ciemno. Idealnie skonstruowana fabuła, bohaterowie z charakterem i zbrodnia, która nie jest oczywista. Możliwość śledzenia śledztwa, czy towarzyszenia wydarzeniom. Bardzo dosadna, wręcz momentami aż odpychająca. Dla ludzi o mocnej psychice. Zdecydowanie warta uwagi.

carrrolinablog.com

Potrzeby ludzkie nie znają granic... Raz są to przyziemne rzeczy, proste do zdobycia, a innym razem fantazje, o których nawet byśmy nie pomyśleli. Ślepo za nimi podążamy, by zaspokoić siebie. Co jednak, jeśli wspomnianą potrzebą jest żądza zabijania? Czy jesteśmy w stanie się przed nią pow...

Rozwiń

Zwiń

To, co spotyka nas w życiu, niejednokrotnie definiuje nasz charakter. Doświadczenia życiowe potrafią zmienić nas bezpowrotnie. W jednym przypadku jest to zmiana na lepsze, w innym na gorsze. Zawsze jednak zostawia po sobie ślad...

"Żyj, Łucjo" to piękna, bardzo emocjonalna opowieść o walce o samego siebie. Główna bohaterka, Łucja, to mała, 8-letnia dziewczynka, przed którą stają pierwsze życiowe wyzwania. Wraz z jej dorastaniem, pojawiają się kolejne problemy, z którymi musi sobie poradzić. Tematy te, kształtują kobietę, oddając piętno na następne lata życia. Jakie trudności spotkają Łucję?

Martyna Kielańska stworzyła historię na wzór pamiętnika. Opowiada w niej w bardzo kreatywny, ale i emocjonalny sposób o życiu głównej bohaterki. Kreując styl pisania na zasadzie pamiętnika, daje czytelnikowi zaproszenie do przeżywania każdej opisywanej chwili wraz z bohaterką. Autorka nie wstrzymuje się od tematów ciężkich, poruszając w książce m.in. wątek choroby czy śmierci. Opowiada o tym w sposób bardzo emocjonalny, ale i delikatny.

Historia opowiedziana w książce pt. "Żyj, Łucjo" to bardzo realistyczna opowieść, przedstawiająca wszelkie aspekty życia. Pokazuje zarówno kolorowe momenty, jak i te gorsze chwile. Za pomocą głównej bohaterki, przedstawia także ogromną siłę i motywację, drzemiącą w każdym z nas. Pokazuje, że nie należy się poddawać i iść dalej po swoje. W końcu jutro zależy tylko i wyłącznie od nas. Pozycja ta, mimo że tyczy się życiowych dramatów, jest pozycją, po którą warto sięgnąć. Poruszane w niej przeróżne tematy pozwalają na utożsamienie się z nimi, zrozumienie niektórych rzeczy. Osobiście, powieść oceniam naprawdę dobrze. Zachęcam do sięgnięcia po nią i poznania historii Łucji.

carrrolinablog.com

To, co spotyka nas w życiu, niejednokrotnie definiuje nasz charakter. Doświadczenia życiowe potrafią zmienić nas bezpowrotnie. W jednym przypadku jest to zmiana na lepsze, w innym na gorsze. Zawsze jednak zostawia po sobie ślad...

"Żyj, Łucjo" to piękna, bardzo emocjonalna opowi...

Rozwiń

Zwiń

Ludzie w życiu dzielą się na tych złych i tych dobrych. W tej powieści przeważa jednak ta pierwsza grupa, która nie jest zbyt dobrym przykładem postępowania. Elitarne liceum, bogaci ludzie i problemy, pojawiające się na każdym kroku. To nie może się udać.

"Bojkot" to historia z kręgu tych, po które sięgamy z przyjemnością. Historia, która porusza tematy ważne dla wielu czytelników dotyczące życia codziennego. Pojawiają się tutaj m.in. przemoc zarówno fizyczna, jak i psychiczna, nałogi, trudy poradzenia sobie ze swoimi problemami. Fabuła oparta została na grupie młodych ludzi, pochodzących z bogatego środowiska. Na pierwszy rzut oka nastolatkowie mają wszystko, co wystarczy do życia. Są pieniądze, znajomi, niczego im nie brakuje. Niestety, pozory potrafią mylić. Ich życia są pełne różnych doświadczeń, często wynoszonych z domu. W końcu poza domem liczy się status społeczny, a to, co w domu, zostaje w domu. I tak właśnie tworzy się "Bojkot".

Agnieszka Kulbat stworzyła książkę na pozór miłą i przyjemną. Na pozór, gdyż za pięknym stylem pisania autorki, kryje się opowieść pełna nieprawidłowości. "Bojkot" to historia inna, bardzo przemyślana, ukazująca złe i destrukcyjne zachowania. Historia wzbudzająca liczne emocje u czytelnika, prezentująca bohaterów ze złej strony. Klimat powieści jest ciekawy, wzbudzający zainteresowanie. Sama fabuła jest zdecydowanie inna niż wszystkie. Opowiada o ciężkich tematach, dając czytelnikowi czas na zastanowienie się nad motywami. Pozwala na liczne refleksje z tym związane i myśli "kto jest dobry, a kto zły?". Ukazuje również przy tym, wartość pieniądza i statusu społecznego w codziennym życiu.

Książka pt. "Bojkot" to moje pierwsze spotkanie z autorką, Agnieszką Kulbat. Historia ta, mimo że zalicza się do literatury młodzieżowej, nie jest powieścią dla wszystkich. Tak jak już wspomniałam, porusza poważne życiowe kwestie, nieodpowiednie dla bardzo wrażliwych osób. Co istotne, jest to pozycja 16+. Osobiście, bardzo ciężko jest mi jednoznacznie ocenić lekturę. Była naprawdę ciekawą przygodą, która zostanie w pamięci na długo. Choć niektóre zachowania nie podobały mi się, czytałam ją z wielkim zaangażowaniem. Nie mogłam się oderwać, chcąc więcej i więcej. Zdecydowanie zachęcam Was, drodzy czytelnicy, do sięgnięcia po "Bojkot" i podzielenia się swoimi opiniami.

carrrolinablog.com

Ludzie w życiu dzielą się na tych złych i tych dobrych. W tej powieści przeważa jednak ta pierwsza grupa, która nie jest zbyt dobrym przykładem postępowania. Elitarne liceum, bogaci ludzie i problemy, pojawiające się na każdym kroku. To nie może się udać.

"Bojkot" to historia z ...

Rozwiń

Zwiń

Nastoletnie złamane serce potrafi boleć jeszcze przez długi czas. Przekonuje się o tym Scarlett, która została zraniona przez sympatię z poprzedniej szkoły. Mimo przeprowadzki i upływu czasu boi się zaufać, i wpuścić kogoś do swojego serca. Jej jedyną miłością są książki, którym daje się porwać
w każdym miejscu i w każdej chwili. Los jednak stawia na jej drodze Silasa, który zmienia w jej życiu sporo. Czy zmieni również jej serce?

Kinga Paulina Zabiega w swoim debiucie literackim porusza temat nastoletniego życia. Pojawia się tutaj pierwsze uczucie miłości, złamanego serca i sposobu radzenia sobie z nadmiarem emocji.
Za pomocą głównych bohaterów, autorka wprowadza czytelnika w nastoletni świat, dając możliwość poznania ich charakterów. W delikatny sposób opowiada o ich życiu, poruszając przy tym liczne wątki poboczne. Nie brakuje przy tym ważnych tematów.

"Nie należę do Ciebie" to historia, w której mamy do czynienia z młodzieńczymi uczuciami. Wszystko jest jeszcze delikatne, powoli przeradzające się w coś poważniejszego. Coś, z czym nie do końca bohaterowie wiedzą, jak sobie poradzić. Fabuła powieści pokazuje, jak wiele emocji i problemów mogą gromadzić w sobie nastolatkowie. Za pomocą wspomnianej grupy, mamy do czynienia z różnymi typami osobowości, a co za tym idzie, z różnymi postawami. Autorka w ciekawy sposób przedstawiła różne punkty widzenia, dając przy tym możliwość utożsamienia się z którymś z bohaterów. Całość akcji rozwija dość powoli, zostawiając czas na przemyślenia. Brakuje nieco dynamiki, która wciągnęłaby
w lekturę. Mimo to czytelnik momentami zostaje zaskoczony rozwojem wydarzeń.

Debiuty literackie to coś, po co uwielbiam sięgać. Tym razem, na mojej półce, znalazła się książka
"Nie należę do Ciebie" autorstwa Kingi Pauliny Zabiega. Powieść ta, była ciekawą przygodą, przypominającą nastoletnie lata. Fabuła idealnie odwzorowała emocje, z jakimi zmaga się sporo młodzieży. Miłość, choć jeszcze niezbyt dojrzała, była pięknie opisana. Delikatny problem pojawił się natomiast z niektórymi wątkami, dając odczuć pogubienie się autorki w fabule. Pojawiły się lekkie błędy, niedociągnięcia. Mimo to, jak na pierwszą powieść jest dobrze. Jeśli droga autorko trafiłaś na tę recenzję, trzymam mocno kciuki za Twój rozwój. Ta historia pokazała Twoją lekkość pióra, a po odrobinie pracy jestem przekonana, że jeszcze nie raz zaskoczysz czytelników.

carrrolinablog.com

Nastoletnie złamane serce potrafi boleć jeszcze przez długi czas. Przekonuje się o tym Scarlett, która została zraniona przez sympatię z poprzedniej szkoły. Mimo przeprowadzki i upływu czasu boi się zaufać, i wpuścić kogoś do swojego serca. Jej jedyną miłością są książki, którym daje się p...

Rozwiń

Zwiń

Komu zaufać, gdy zło czai się za rogiem? Kto jest przyjacielem, a kto naszym wrogiem? Wszystko potrafi się zmienić, gdy w nasze ręce trafiają tajne informacje. Informacje, za które jest się w stanie zabić drugiego człowieka...

Katarzyna Wilczyńska to zdolna kobieta, osiągająca liczne sukcesy w życiu zawodowym i prywatnym. Bohaterka ma także ciekawą umiejętność - potrafi rozpoznać, gdy ktoś kłamie. Gdy pewnego dnia zostaje wplątana w tajemniczą sprawę, nie spodziewa się, jakie będzie to miało dla niej konsekwencje. Od tego momentu, jej życie nabiera tempa.

"Manipulacja" to ciekawie skonstruowana historia, wyróżniająca się fabułą. Pełne emocji śledztwo, gdzie autorka manipuluje faktami, wodząc czytelnika za nos. Bohaterowie z charakterem, charyzmą, potrafiący wzbudzić zainteresowanie. Niewielkie wątki poboczne, nie odrywające od głównego tematu. Akcja porywająca na długie godziny. Wszystko idealnie współgra ze sobą.

Książka ta, to ciekawa pozycja na rynku czytelniczym. Do mojej biblioteczki trafiła przypadkiem, przykuwając uwagę na stronie wydawnictwa. Skojarzyła mi się z popularnymi thrillerami, od których niejednokrotnie nie można się oderwać. W tym przypadku było nieco inaczej. Choć książka nie porwała mnie od pierwszej strony, z każdym kolejnym rozdziałem skupiała coraz więcej mojej uwagi. Dobrze poprowadzona, szybko wprowadziła mnie w mroczny klimat. Odkrywając kolejne tropy, stopniowo wciągała w kolejne zagadki i tajemnice. Cała "podróż" upłynęła przyjemnie, z lekkim dreszczykiem emocji. Bohaterowie zostali przedstawieni bardzo autentycznie, dając poznać się bliżej.

Osobiście, "Manipulacja" mimo, że nie skradła mojego serca, była ciekawym doświadczeniem. Dziś otrzymuje ode mnie ocenę 6,5/10. Chętnie przyjrzę się jej bliżej, jeśli tylko zmanipuluje mnie kolejna część...

carrrolinablog.com

Komu zaufać, gdy zło czai się za rogiem? Kto jest przyjacielem, a kto naszym wrogiem? Wszystko potrafi się zmienić, gdy w nasze ręce trafiają tajne informacje. Informacje, za które jest się w stanie zabić drugiego człowieka...

Katarzyna Wilczyńska to zdolna kobieta, osiągająca liczne sukc...

Rozwiń

Zwiń

Życie z drugą osobą, choćby najbliższą naszemu sercu, nie zawsze usłane jest różami. Często droga bywa ciężka, a szara rzeczywistość przynosi na myśl liczne rozterki. To, jak postąpimy zależy tylko i wyłącznie od nas, od naszego zaufania. Jeśli jest zbyt małe, zachwiane, łatwo nas skłócić. Jeśli jest natomiast spore, relacja nigdy się nie zachwieje. Pytanie tylko... Jak bardzo sobie ufamy?

"Joanna" to najnowsza książka autorstwa Elżbiety Hutnik. Autorka porusza w niej tematy życia codziennego, relacji międzyludzkich. Opowiada o małżeństwie, które spotyka się z licznymi trudnościami. Ich problemem jest rutyna, brak szczerej rozmowy, zaufania do siebie i pojawiające się dookoła tajemnice. Niewyjaśnione sprawy plątają się między nimi przez lata, aż w końcu pewnego dnia wychodzą na jaw. Niestety, w inny sposób niż oboje by sobie tego życzyli.

Elżbieta Hutnik w swojej powieści opowiada historię rodziny, która mogłaby spotkać praktycznie każdego z nas. Poruszając wiele krótkich wątków, uświadamia o realiach życia. Pokazuje, że najważniejsza jest rozmowa i zaufanie. Miłość i przyjaźń są równie ważne, jeśli są szczere. I to właśnie jest clou całego życia - prawdziwość i szczerość z nas płynąca, a nie to, czego wartość możemy zliczyć. Ta pozycja idealnie to uświadamia.

Historia tytułowej Joanny bardzo przypadła mi do gustu. Książka ta, opowiada o realiach. Pokazuje, że świat ma różne kolory, na które my mamy znaczny wpływ. Jest prawdziwa, dotyka w pewnym stopniu każdego czytelnika. Spokojna, zdystansowana i delikatna. Bez większych emocji, czy zwrotów akcji. Historia idealna dla osób lubiących życiowe opowieści. Dla mnie bardzo ciekawa lekcja, natomiast myślę, że dla osób starszych idealna pozycja na półce.

carrrolinablog.com

Życie z drugą osobą, choćby najbliższą naszemu sercu, nie zawsze usłane jest różami. Często droga bywa ciężka, a szara rzeczywistość przynosi na myśl liczne rozterki. To, jak postąpimy zależy tylko i wyłącznie od nas, od naszego zaufania. Jeśli jest zbyt małe, zachwiane, łatwo nas skłócić....

Rozwiń

Zwiń

Los niejednokrotnie potrafi postawić na naszej drodze różne przeszkody, sprawdzając, jak poradzimy sobie w danej sytuacji. Podobnie dzieje się w przypadku Rity, która wyjeżdża na wakacje z siostrzenicą Sonią oraz asystentką Liz. Ten wyjazd wstrząsa ich planami, odkrywając powoli kolejne karty...
"Hotel Korona" to debiutancka powieść autorstwa Iwony Ostaszewskiej. Opowiada on o grupie kobiet, która zostaje zamieszana w tajemniczą zbrodnię. Wraz z rozwojem wydarzeń, pojawiają się kolejne fakty, a bezpieczeństwo odchodzi w zapomnienie. Mrok i strach przejmują ster, wciągając przy tym w śledztwo. Teraz, już nic nie jest pewne, a każdy gość hotelu może być zamieszany w zbrodnię...

Iwona Ostaszewska stworzyła historię, w której nic nie jest oczywiste. Zbrodnia, fabułą przypominająca popularne zagraniczne filmy. Morderstwo w obiekcie, gdzie wśród gości ktoś jest winny. Hotel zostaje zamknięty, a wśród gości rozpoczyna się śledztwo. Kto zawinił, jaki był motyw, dlaczego doszło do morderstwa? Liczne tajemnice i niewyjaśnione sprawy w znaczym stopniu rzutują na śledztwo. Autorka w swojej pozwala czytelnikowi na intrygującą rozgrywkę, gdzie wraz z głównymi postaciami ma możliwość zaangażowania się w poszukiwanie winnego. Klimat powieści jest delikatnie mroczny. Akcja natomiast toczy się dość sprawnie, coraz bardziej wciągając czytelnika.

Osobiście, "Hotel Korona" był dla mnie odskocznią od innych książek. Lekki kryminał, z namiastką śledztwa a'la detektywistycznego,w sam raz do przeczytania wieczorem. Idealny dla osób lubiących szukanie winnych, bez większych opisów zbrodni, morderstw. Historia początkowo zaczęła się dla mnie dość monotonnie, obyczajowo, sprawiając, że nie mogłam wczuć się w akcję. Panował lekki chaos, powodujący, że łatwo było pogubić się w treści. Po wprowadzeniu, fabuła stała się bardziej "uporządkowana" i reszta książki upłynęła sprawnie, bez większych problemów. Na uwagę natomiast zasługuje sam pomysł na fabułę - niczym w dobrym, zagranicznym serialu. Ciekawa przygoda.


www.carrrolinablog.com

Los niejednokrotnie potrafi postawić na naszej drodze różne przeszkody, sprawdzając, jak poradzimy sobie w danej sytuacji. Podobnie dzieje się w przypadku Rity, która wyjeżdża na wakacje z siostrzenicą Sonią oraz asystentką Liz. Ten wyjazd wstrząsa ich planami, odkrywając powoli kolejne ka...

Rozwiń

Zwiń